Paul

Een huis zonder poezen is geen thuis. Zo ben ik opgevoed; met altijd twee poezen (en meestal één of twee honden) in huis. Die traditie heb ik in ere gehouden, toen ik op mijzelf ging wonen en daarna met mijn vrouw Sandra. Ook onze kinderen van (nu 22 en 23) zijn opgegroeid met poezen om zich heen. Eerst gewone lieve huis-, tuin- en keukenpoezen, meestal uit het asiel, en toen we nestjes wilden traditionele siamezen. We hebben er nu drie, Soy Kika

(8 maanden), Lo Tengo (2) en Mira (bijna 12) en genieten nog dagelijks van ze. Ze zijn heel sociaal en kunne het uitstekend vinden met elkaar en met ons. Nu Mira niet meer kan, hopen we met Soy Kika binnenkort, over een half of een jaar, weer een nestje te nemen.

Omdat wij beiden thuis werken, als journalist-eindredacteur en hoofd PR van een museum, is er voldoende tijd om andere mensen met poezen te helpen als die (even weg) willen. Poezen blijven het liefste thuis en wij proberen dat ook altijd te regelen. Maar dan willen ze wel wat lieve aandacht. Die geven wij graag.

We zijn flexibel qua tijd en we gaan vaak buiten de officiële vakanties weg. Verdre hebben we een auto, dus het hoeft niet om de hoek te zijn. Lijkt em erg leuk om af en toe kennis te naken met andere lieve poezen!